zaprząc — {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, zaprzącprzęgę, zaprzącprzęże, zaprzącprzęż, zaprzącprzągł, zaprzącprzęgli, zaprzącprzężony, {{/stl 8}}{{stl 7}} nakładając uprząż, przywiązywać zwierzę pociągowe do wozu, bryczki, pługa itp. : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaprząc — dk XI, zaprzącprzęgę, zaprzącprzężesz, zaprzącprząż a. zaprzącprzęż, zaprzącprzągł, zaprzącprzęgła, zaprzącprzęgli, zaprzącprzężony, zaprzącprzągłszy zaprzęgnąć dk Vc, zaprzącnę, zaprzącniesz, zaprzącnij, zaprzącnął a. zaprzącprzągł, zaprzącgła,… … Słownik języka polskiego
zaprzęgać się – zaprzęgnąć się, zaprząc się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaprzęgać siebie; samemu ciągnąć wóz, pług itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Padł im koń, musieli więc sami zaprzęgać się do pługa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaprzęgać — → zaprząc … Słownik języka polskiego
zaprzęgnąć — → zaprząc … Słownik języka polskiego
przeprząc — dk XI, przeprzącprzęgę, przeprzącprzężesz, przeprzącprząż a. przeprzącprzęż, przeprzącprzągł, przeprzącprzęgła, przeprzącprzęgli, przeprzącprzężony, przeprzącprzągłszy a. przeprzęgnąć dk Vc, przeprzącnę, przeprzącniesz, przeprzącnij, przeprzącnął … Słownik języka polskiego
cug — m III, D. u, Ms. cuggiem; lm M. i 1. pot. «przepływ powietrza w piecu, wentylatorze itp.» 2. przestarz. «zaprzęg składający się z sześciu lub czterech koni, zwykle jednej maści, zaprzężonych parami» Jechać cugiem. 3. przestarz. zwykle w lm «para… … Słownik języka polskiego
doprząc — dk XI, doprzącprzęgę, doprzącprzężesz, doprzącprząż a. doprzącprzęż, doprzącprzągł, doprzącprzęgła, doprzącprzęgli, doprzącprzężony, doprzącprzągłszy a. doprzęgnąć dk Vc, doprzącnę, doprzącniesz, doprzącnij, doprzącnął a. doprzącprzągł,… … Słownik języka polskiego
gniady — «o maści konia: jasnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym, z czarną grzywą, czarnym ogonem i czarnymi dolnymi częściami kończyn» Gniada klacz. Gniady źrebak. gniady, gniada w użyciu rzecz. «gniady koń, gniada klacz; gniadosz» Para… … Słownik języka polskiego
kobyłka — ż III, CMs. kobyłkałce; lm D. kobyłkałek 1. zdr. od kobyła Zaprząc kobyłkę do bryczki. □ Słowo się rzekło, kobyłka u płotu. 2. «rodzaj kozła, urządzenie wykonane z drążków lub desek, zbitych w kształcie litery A, ramy itp., służące do podpierania … Słownik języka polskiego
pług — m III, N. pługgiem; lm M. i 1. D. a «służące do orania narzędzie rolnicze, konne lub ciągnikowe, którego zasadniczą część stanowi korpus płużny składający się ze stalowego lemiesza, podcinającego skiby ziemi, i z odkładnicy, odwracającej i… … Słownik języka polskiego
